Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Tenuit permagnam Sextilius hereditatem, unde, si secutus esset eorum sententiam, qui honesta et recta emolumentis omnibus et commodis anteponerent, nummum nullum attigisset. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

• Itaque his sapiens semper vacabit.
• Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
• Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
• Polycratem Samium felicem appellabant.
• Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
• At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Facillimum id quidem est, inquam. Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quid vero? Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Tria genera bonorum; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Peccata paria. Que Manilium, ab iisque M. Etiam beatissimum? Sed quid sentiat, non videtis.

Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit?

Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Sed nimis multa. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Primum in nos

trane potestate est, quid meminerimus? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

1. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
2. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.